Arjan en Aartje Paas zijn sinds 2011 werkzaam als pilotengezin voor Mission Aviation Fellowship (MAF). Met hun gezin wonen en werken zij in Goroka, Papua New Guinea. Eerder dienden zij voor MAF in Australie, Oeganda, Zuid-Soedan en Liberia.

maandag 17 juli 2017

Going the extra mile

Ze hadden een geweldig goede tijd gehad in Pleebo, Maryland. Het onderwijzen en opbouwen van een groot aantal vrouwen in deze plaats kreeg een vervolg en er werd een begin gemaakt met een nieuw programma om ongeletterde vrouwen te leren lezen en schrijven. Op vrijdagochtend kwam het team van Equip2Serve (E2S) enthousiast bij mij aan boord om terug te vliegen naar Monrovia, vanwaar ze twee dagen later zouden terugkeren naar de VS. De vlucht naar Monrovia was prima: bewolkt maar geen grote onweersstormen of zware regenval.

Diezelfde avond krijgen we een telefoontje van Trudy, een van de teamleden van E2S. Lichtelijk in paniek vertelt ze haar probleem. Haar vaccinatieboekje (het gele boekje) is uit haar tas gevallen en achtergebleven in Pleebo. Dit boekje heeft ze nodig om Liberia te verlaten (en om een ander land weer binnen te komen). Ze weet dat de volgende geplande vlucht naar Maryland pas op maandag is, maar zondag vertrekt haar vliegtuig uit Liberia.... Kan MAF misschien helpen?

De meeste zaterdagen vliegen we niet. Alleen als het nodig is of als iemand het vliegtuig 'chartered' vliegen we ook op zaterdag, maar dat komt niet zo heel vaak voor. Deze zaterdag staat er echter een vlucht gepland en ook nog naar een plaats wat relatief dichtbij Maryland ligt. We besluiten om op de terugweg een beetje om te vliegen om het gele boekje op te kunnen halen.

Het weer zit niet echt mee op zaterdag. Het is grijs en bewolkt als we uit Monrovia vertrekken. Op weg naar Harper in Maryland moet ik slecht weer ontwijken. De wolken zijn donkergrijs en als ik later door het wolkendek gedaald ben, is het niet veel beter onder de wolken: nat en grijs. Ik land in Harper, neem het gele boekje in ontvangst, en vertrek vol goede moed richting Monrovia. Helaas is de situatie in Monrovia niet meer zoals toen ik vertrok. Het weer in Monrovia is te slecht om te landen en het internationale vliegveld is gesloten vanwege werkzaamheden. Veel brandstof reserve heb ik niet meer en halverwege moet ik besluiten om uit te wijken naar een ander vliegveld om te wachten op beter weer en om extra brandstof te krijgen. Een paar uur later lijkt het weer in Monrovia iets beter en vertrek ik met volle tanks voor een nieuwe poging om thuis te komen. Na heel wat zigzaggen, regen en turbulentie land ik tegen vijfen in Monrovia.


Vliegen in deze omstandigheden is niet altijd plezierig. Het is een continue beoordelen van de situatie en een besluiten om door te gaan, om te vliegen of terug te keren. Je wilt altijd een aantal opties open houden en veilig vliegen, ook wil je graag de passagiers helpen en hen op hun bestemming krijgen. Gebrek aan goede weersvoorspellingen en actuele weersinformatie maken het er niet makkelijker op. Maar juist deze omstandigheden maken de wegen onbegaanbaar en het werk van MAF in Liberia noodzakelijk.

Na aankomst in Monrovia dank ik God voor zijn bescherming en leiding. We zijn goed opgeleid en getraind, maar nog steeds hebben we Hem nodig bij alles wat we doen.

Op weg van het vliegveld naar huis, lever ik het gele boekje af bij Trudy. De dank van Trudy en de rest van E2S team was/ is groot.